«Μα υπάρχει αυτή η καρέκλα;»
«Όχι, υπάρχει όμως για μένα, όπως και τα υπόλοιπα έπιπλα…»
«Ξέρετε, κι εμένα μ’ αρέσει να διαβάζω στο γραφείο μου… Έμεινα πολύ στο σπίτι κι όταν ξεπετάχτηκε ο γιος μου διέθετα άφθονο χρόνο», είπε κι εκείνος ενώ καθόταν στον άνετο καναπέ του ένιωσε ένα ξαφνικό τσίμπημα, σαν ένα άγνωστο ρεύμα να περνούσε από το σώμα της στο δικό του. Να κατασκευάζει μια γυναίκα έπιπλα ήταν γι’ αυτόν το ανώτατο στάδιο της τεχνικής περιπλάνησης, η υψηλότερη έκφραση της τέχνης: http://www.sanfos.gr/salonia-gwnies Όταν άκουγε από μια γυναίκα «μ’ αρέσει να κατασκευάζω αντικείμενα από ξύλο…» στο μυαλό του δεν ερχόταν παρά η σεμνή μεταμφίεση του «μ’ αρέσουν τα “επιπλα“». Εδώ και μερικά χρόνια είχε παραιτηθεί από τις τεχνικές κατασκευές , για να μπορέσει να τα φανταστεί, να τα περιγράψει σαλόνια. Απολάμβανε τις τεχνικές περιπέτειες μόνο με τις κατασκευές των μυθιστορημάτων που διάβαζε. «Εδώ βρίσκεται το εργοστάσιο μου», φώναζε ενθουσιασμένος σαν τον Πούσκιν, όταν έδειχνε τη βιβλιοθήκη του. Κι έφτασε στο σημείο να μπερδεύει ακόμα και το άνοιγμα των σελίδων με το άνοιγμα των συρταριών του μπουφέ.
May
4
2015
Μπορώ να θυμηθώ ένα ανάλογο περιστατικό, που καθόμουν στον γωνιακό καναπέ μου που είχα αγοράσει πρόσφατα και απέναντι στο δωμάτιο καθόταν εκείνος στο γραφείο και κοίταζε κάτι στον υπολογιστή του. Είναι αλήθεια ότι ο καναπές και το γραφείο ήταν απόλυτα ταιριαστά σαν σύνολο, τα υπόλοιπα έπιπλα που συμπλήρωναν το σετ στο δωμάτιο ήταν επίσης ταιριαστά, τελικά είναι πραγματικά υψηλή τέχνη τα σωστά έπιπλα, όταν αυτά είναι αγορασμένα από το σωστό μαγαζί επίπλων, σαν αυτό που αναφέρετε.