Ακόμα και με σφαλισμένα παράθυρα, ένιωθε το τυραννικό φως να τον τρυπάει, καθώς είχε συνηθίσει στο σκοτάδι. Πήρε αρκετά δευτερόλεπτα να στενέψουν, περιορίζοντας τη φω­τεινή εισβολή. Άνοιξε το ένα μάτι με προσοχή. Το φως προερχό­ταν από μια σταθερή πηγή: έναν προβολέα ή έναν ισχυρό φακό, που στόχευε πολύ κοντά στους καναπεδες του. Η φωτεινή ριπή τον εμπόδιζε να παρατηρήσει ποιος τον κρατούσε. Όποιος κι αν ή­ταν, τον κοιτούσε ακίνητος και κρυμμένος στο σκοτάδι. Ωστόσο η διάχυση του φωτός του επέτρεψε να εκτιμήσει το χώρο όπου βρι­σκόταν. Ήταν ένα στενό δωμάτιο, όχι μεγαλύτερο από τρία μέτρα πλάτος και πέντε μήκος. Ένα χαμηλό τραπέζι και δυο ξύλι­νες καρέκλες με περίεργο σχήμα τον χώριζαν από τον άνθρωπο που έστεκε απέναντι του. Παρά την ξαπλωτή στάση του, μπόρεσε να διακρίνει πάνω στο τραπέζι στοίβες βιβλία, πολλά εκ των οποίων ήταν ανοιχτά. Άλλα επιπλα δεν υπήρχαν.
Όση ώρα προσπαθούσε να συνηθίσει το δυνατό φως, πρόλα­βε να παρατηρήσει σωρούς κεριά στις ορατές γωνιές του δωμα­τίου, καθώς και τις χαρακτηριστικές, τις επτάφωτες λυ­χνίες.