Ο καλλιτέχνης ονειρευόταν πλούτη, δό­ξες και στρωματα, αλλά ο βοηθός γνώριζε πολύ καλά τους κινδύνους που εγκυμονούσε μια μετακίνηση σε τόσο μακρινά μέρη όπως η πεδιάδα  και το βουνό της τύχης. Το σχέδιο που έπρεπε να ακολουθήσει του υπέβαλλε να παί­ξει έναν πολλαπλό ρόλο και ήλπιζε να το πετύχει με τις λιγότερες δυ­νατές απώλειες. Έπρεπε να ρίχνει στάχτη στα μάτια του  βοηθού του. Στάχτη και στα μάτια του αφεντικού του, που θα τους φιλοξενούσε στην κατοικία του. Στάχτη, τέλος, και στα μάτια της αγα­πημένης του οπτασίας.
Η έλευση του  ευπατρίδη στο εργοστάσιο είχε εκληφθεί ως ευτυχής συγκυρία. Ο αρχηγός ήταν ευκολόπιστος από τη φύ­ση του. Όταν η γυναίκα τον έστειλε μαζί με τους βοηθούς της να γνω­ρίσει από κοντά τα  επιπλα κορινθος, αυτός ζήτησε πρώτα απ’ ό­λα να επισκεφθεί το σπίτι του, για τον οποίο είχε α­κούσει πολλά και ενδιαφέροντα. Σ’ εκείνη την επίσκεψη όλοι είχαν κάτι να κερδίσουν ή τουλάχιστον έτσι πίστευαν νομίζοντας ότι οι άλλοι δεν το ξέρουν.